Pálmasunnudag í kirkjuni við Norðskála. Præstø og Skibinge Kirkers pigekor sang. Kórleiðari er Charlotte Dagnæs-Hansen, sum er organistur í báðum kirkjunum.
Líkasum Jesus á fyrsta sinni hevði hitt lærusveinarnar í Galileu og kallað teir til at vera mannafiskarar, soleiðis hevur hann nú aftur sett teimum stevnu í Galileu. Og nú kallar hann teir av nýggjum til at bera gleðiboðskapin út til allan heimin og at gera øll fólkasløg til hansara lærusveinar.
Uppaftur er himmiríkið líkt eini nót, ið er sett í sjógvin og savnar saman fisk av øllum sløgum; tá ið hon so er full, draga teir hana á land og seta seg at henta teir góðu fiskarnar upp í ílát; men teir, ið ikki eru etandi, kasta teir út aftur. Soleiðis skal tað verða við veraldar enda.
Jesus kann skapa trúgv, har eingin trúgv er. Hann kann skapa lív, har einki lív er. Og hetta ger hann við sínum orði! Ella sum sálmaskaldið sigur: ”Tí hann talaði, og so varð tað; hann beyð, og so tað stóð” (Sl 33,9). Hetta var eisini júst tað, sum Jesus gjørdi henda dagin í Kána. Hann talaði, og so varð tað. Hann segði: ”Sonur tín livir!” Og við teimum orðunum fekk sonurin lívið aftur!