Prædikur

Allahalganna sunnudag (minningarhald)

Tekstir: Opb 7,9-17 og Matt 5,1-12

Sálmar: 192 (Mín Jesus, lat mítt hjarta fá); 1 (Harra Guð, títt dýra navn og æra); 409 (So tak tá mínar hendur)

Jesus kann skapa trúgv, har eingin trúgv er. Hann kann skapa lív, har einki lív er. Og hetta ger hann við sínum orði! Ella sum sálmaskaldið sigur: ”Tí hann talaði, og so varð tað; hann beyð, og so tað stóð” (Sl 33,9). Hetta var eisini júst tað, sum Jesus gjørdi henda dagin í Kána. Hann talaði, og so varð tað. Hann segði: ”Sonur tín livir!” Og við teimum orðunum fekk sonurin lívið aftur!

Við líknilsinum um brúdleypið hjá kongssyninum fær Jesus okkum til at hugsa um okkara egnu støðu yvir fyri Jesusi og hansara stóru veitslu heima í Himli. Eru vit til reiðar at ganga inn í veitsluna? Eru vit ílætin brúdleypsklæði?

„Tí at so elskaði Guð heimin, at hann gav son sín, hin einborna, til tess at ein og hvør, sum trýr á hann, ikki skal glatast, men hava ævigt lív“ (Jóh 3,16).

Prædika í Gjáar kirkju 7. sunnudag eftir tríeindardag

Evangelium: Mark 8,1-9

Sálmur fyri prædiku: 43 (Tín miskunn, o Guð, er sum himinin há)

Prædika til 2. sunnudag eftir tríeindardag

Lestur: Jes 25,6-9

Evangelium: Luk 14,16-24

Sálmur fyri prædiku: 461 (Til andans stóru náðifest)

Prædika til 6. sunnudag eftir páskir

Prædika til 3. sunnudag eftir páskir

Epistul: Hebr 13,12-16

Evangelium: Jóh 16,16-22

Prædika til páskadag.

Lestur: Sl 118,13-24.

Evangelium: Mark 16,1-8.

Prædika til langa fríggjadag.

Lestur: Jes 53.

Evangelium: Mark 15,20-37

Prædika hildin í Funnings kirkju skírhósdag.

Lestur: 2 Mós 12,1-11

Evangelium: Matt 26,17-30

Sankta Stefans dagur vísir okkum, at jólafriðurin, sum verður boðaður í hesum døgum, eisini inniheldur stríð. Ja, tað er satt, at Jesus er komin at bera okkum frið við Gud og ævigt lív, men hesin friðurin við Gud kostar Jesusi eitt stórt stríð í hesum heimi.

“Líkasum eitt likam uttan andadrátt er eitt lík, soleiðis er kirkjan eisini deyð uttan Heilagan Anda” (John Stott).​

Hvat snýr Jesu himmalsferð seg veruliga um? Hvussu kann tað vera, at hesin tilburður varð orsøk til, at lærusveinarnir vórðu fyltir við miklari gleði og hildu seg støðugt í halgidóminum og lovaðu Guði? Og hvønn týdning hevur Jesu himmalsferð fyri okkum í dag?

Í øllum lívsins strevi og stákan vil Jesus leiða okkum til tað staðið, har ið vit veruliga kunnu finna hvíld og andliga føði bæði til hetta lívið og hitt komandi. Hetta staðið finna vit einans við Jesu føtur.

Inn í myrkrið og vónloysið hjá menniskjum kemur Jesus við sínum ljósið og vón. “Eg eri ljós heimsins”, sigur Jesus um seg sjálvan (Jóh 8,12). Hann er tann einasti, sum kann grípa inn í okkara myrku og at síggja til vónleysu støðu og bjarga okkum.

Gud er ein heilagur og rættvísur Gud, sum ein dagin fer at rætta uppá alt tað, sum er skeivt í hesum heimi. Tað vil siga, at allar lygnir og alt órættvísi, sum Ápostlarnir mugu líða undir vegna Jesu navn, tað fær alt sítt rætta endurgjald ein dagin. Og sannleikin um gleðiboðskapin, sum teir og vit eru kallaði til at halda okkum til og at boða, verður tá krystallklárur!​​

Har ið Jesus verður játtaður sum Messias, ella sum Pætur sigur: "Kristus, sonur hins livandi Guðs", har er kirkjan eisini. Orsøkin til at Símun er ein Pætur (klettur) er altso ikki at finna í teimum persónligu eginleikunum hjá hinum snávandi og fallandi Pæturi, men harafturímóti í tí, sum Gud hevur opinberað fyri honum, nevniliga at Jesus veruliga er "Kristus, sonur hins livandi Guðs."​

Hóast vit eru kristin, so kemur heimurin til eina vánaliga niðurstøðu um okkum og okkara Frelsara, um tann kristni einleikin og kærleikin ikki er at síggja okkara millum.

Um Jesus reis upp frá deyðum, so mást tú eisini góðtaka alt tað, sum hann segði; um hann ikki reis upp, hví so stúra fyri nøkrum, sum hann segði?​